Iedereen heeft steeds gedacht
Blijkbaar, dat ik ervan wist
Er werden van mij dingen verwacht
Maar ik heb me vergist
Ik vraag me nog steeds af hoe ik het kon weten
Want het voelde gewoon niet raar
Toen ik dat kindje heb gebeten
Mijn tandjes die deden maar
Hoe het voelde diep in mij
En zoals ik mezelf zag en het leuk vond
Want mijn pootjes draafden heerlijk vrij
Achter de eendjes de vijver rond
En ze zagen me springen door het veld
En heerlijk rollen in het gras
Maar waarom heeft dan niemand me verteld
Dat ik geen hondje was