Groeipijnen van vier jaar oud

De zoon heeft plots grote onzekerheden te verwerken voor zijn vrij recente leven.  Hij is gisteren vier jaar geworden, en de algemene conclusie van die belevenis bleek voornamelijk de grote stressfactor ervan te zijn.  Op mijn vraag of het een leuke dag geweest was op school, want op die leeftijd is het middelpunt van belangstelling zijn nog zeer aantrekkelijk en schaamteloos, kreeg ik een korte repliek: ‘het was vooral een zware dag.’  Daar hoorden rode kaken en droge gesprongen lippen bij, wegens grote nervositeit.  Hij had de hele situatie nauwlettend in het oog moeten houden.  Hoeveel kinderen waren er aanwezig, en hoeveel koekjes had hij mee.  Juffen dienden ook te worden meegeteld.  En daarna had hij ook nog eens de gehele naschoolse opvang kunnen trakteren, hetgeen blijkbaar aanzienlijk had bijgedragen tot zijn populariteit.  ‘s Avonds wilde hij alleen maar pannenkoeken eten, bij wijze van waardige afsluiter, hetgeen ook wel gepast was op Maria Lichtmis.

Vanmorgen vroeg hij of ik het nog steeds aan hem kon zien, dat hij vier jaar geworden was.  Ik stelde hem gerust, het viel duidelijk aan hem af te lezen, drie jaar was onomstotelijk een deel van zijn verleden.  Nadien begonnen de twijfels rond zijn beroepsleven.  Want mama is naar Italië geweest deze week voor het werk, en daar wilde hij het nut niet goed van inzien, gezien Brussel de doorsnee werkplaats is voor de werkende Belg.  Een kleine verduidelijking was op zijn plaats: mama haar baas woont in Italië, en dus was ze naar daar gereisd, en soms komt hij naar hier.  Een hele boterham met banaan lang werd er gewikt en gewogen.  Even later had hij het begrepen: reizen voor het werk was soms nodig.  ‘Als je dan volgende week in Italië bent, mama, wil je dan eens kijken of mijn baas van later daar ook woont?’  Hij zat er namelijk toch een beetje mee dat hij later ook op en af zou moeten reizen.  Het leek hem ook wel spannend, het vliegtuig nemen.  Daarom: volgende week ga ik op zoek naar veertienjarigen in Italië, om ze aan een onderzoekende blik te onderwerpen, want zij zouden wel eens de baas in spe van mijn zoon kunnen worden, en dan wil ik hem dat toch kunnen vertellen volgende week, als ik terug ben.