Omdat wij twee vrouwen zijn die iets willen vertellen. En dat doen in twee talen. Onnodig om elkaar te vertalen, te corrigeren, te censureren. Wij willen graag een gemeenschappelijk vertellen, maar elk op onze eigen manier. Die heel verschillend is, maar dat noemt men dan complementair.
Er zullen stukjes fictie te vinden zijn en sneetjes van onze realiteit. Grappige en onbeduidende vertelsels maar ook de grote thema’s van het leven. Naargelang onze zin en onzin. Iets dat we als beste vriendinnen al lang delen, maar nu ook graag voor een groter publiek willen doen, om ons nog meer uit te dagen om te schrijven, te fotograferen, te dichten, of op eender welke manier dan ook te creëren en een gevoel door te geven.
Wij maken geen onderscheid tussen onze posts, we gaan gewoon door elkaar aan de slag, zoals we dat in de werkelijkheid ook doen. We doen dit samen om elkaar uit te dagen naar nog meer en beter. Wij nodigen jullie uit, bekenden en onbekenden, om te reageren op onze pogingen om te vatten in woord en beeld van wat ons boeit.
Jullie kunnen hier even halt houden, zoals het jullie belieft. Zoals wij dat doen. Op onze ‘arrêt facultatif’. Voor wie even bij ons wil stilstaan.
En de laatste doet het licht uit.
Tamara
Banal à dire mais le but d’un blog est de partager (qui a dit que c’est du pur narcissisme dans l’espoir de s’admirer dans le regard de quelques personnes qui accepteraient facultativement de s’arrêter et d’apprécier?).
Oui, nous attaquons cette aventure à deux pour rendre le contenu plus riche, plus diversifié et pour stimuler notre créativité. Il y aura des textes (de la fiction ou un peu de réalité), des photos et peut-être autres qui coexisteront toujours, se parleront parfois, s’ignoreront jamais. Et notre amitié nous permet de laisser liberté totale à l’autre.
Avec la particularité que chacune de nous parle dans sa langue.
Toutes les deux, nous puisons des émotions qui nous sont vitales au travers, entre autres, de nos lectures. Ce sont des émotions qui peuvent être d’une très grande puissance. La recherche de ces moments de grâce où tout est grandiose et dérisoire à la fois. Ces moments de grâces, nous en avons nous-mêmes connus en écrivant… Ecrire et s’évader… Pour mieux revenir.
Notre souhait: passer quelques émotions. Nous vous invitons donc, tout simplement, pour un ou deux bouts, debout, de chemin ensembles.
N’hésitez pas à nous laisser vos impressions (commentaires en français, néerlandais ou anglais sont acceptés parce que nous comprenons, begrijpen, understand).
Et que le dernier ferme la porte.
Geneviève
Woehaaaa, tromgeroffel en trompetgeschal! Welkom welkom in blogland! En super leuke naam voor jullie blog!
De oogjes pikken in het felle licht van blogland, want we begrijpen er nog niet al te veel van. Dat komt wel! We gaan alleszins van start met heel veel goesting!