En op een dag was hij
De vlinder die me volgde op mijn weg
Mijn dagen vervuld door denken
Aan hem en zijn korte leven
Hem ontvangen was ook hem
Verliezen en weten dat
Het nooit meer voldaan zou voelen
Want er is altijd hij
En hij is er altijd
Maar alleen als een vlinder
In onze gedachten
En nooit voor alleen maar kijken
Naar hoe hij bestaat
Want leven doet hij alleen
Nog in onze harten
Vervuld van verdriet
Like this:
Like Loading...
About Arret Facultatif
https://arretfacultatif.wordpress.com
Deze blog is geschreven in twee talen (nederlands-français), door twee opmerkelijke vriendinnen. Wij vertalen elkaar niet, noch corrigeren elkaar, maar vormen samen een complementariteit in woord en beeld. Wij willen graag met onze handen laten geboren worden daar waar u kan van genieten, onder welke vorm dan ook. Poëzie en kleine stukjes uit het leven, maar ook volsagen verzonnen verhalen, hier vindt u het allemaal!
Arrêt Facultatif 
ontroerend gedicht, Tamara. Heel liefdevol het onmetelijke verdriet omschreven.
Prachtig…. herkenbaar…