Des vaders.

Posted on 10 June 2012 by Arret Facultatif

Het is een stille steen.
In een rivier die bruist van leven.
Ongenaakbaar.
Laat hij het water tegen zich inbeuken.
En breekt hij haar in stromen.
Die elk hun eigen weg uitgaan.
Opspattend, met vreugde.
Zo glimlacht hij.
Beschouwend.
Zonder te wijken.
Want een vader die staat.
Om te blijven waar hij is.
En laat het leven breken tegen zijn harde rug.

About Arret Facultatif

https://arretfacultatif.wordpress.com Deze blog is geschreven in twee talen (nederlands-français), door twee opmerkelijke vriendinnen. Wij vertalen elkaar niet, noch corrigeren elkaar, maar vormen samen een complementariteit in woord en beeld. Wij willen graag met onze handen laten geboren worden daar waar u kan van genieten, onder welke vorm dan ook. Poëzie en kleine stukjes uit het leven, maar ook volsagen verzonnen verhalen, hier vindt u het allemaal!
This entry was posted in Photo, Poëzie and tagged , , , , , , . Bookmark the permalink.

3 Responses to Des vaders.

  1. Carine says:
    10 June 2012 at 9:00 pm

    ontroerend mooi!

    Reply
  2. Angélique says:
    14 June 2012 at 10:59 am

    Ja , heel erg mooi!!!

    Reply
  3. Francina says:
    6 July 2012 at 4:48 pm

    Mooie methaphor heb je hier gebruikt voor dit mooie en ontroerend gedicht.

    Reply

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

Gravatar
WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. ( Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. ( Log Out /  Change )

Cancel

Connecting to %s