Leeg

Hij was zijn geluk voorbij gewandeld.
Domweg.
Op een dag. Niet opgelet.
Nooit van de slimsten geweest.
Leeghoofd.
De verkeerde richting uitgekeken.
Niet gezien dat het voor het grijpen lag.
Aan zijn voeten.
Alleen maar gedacht aan zijn hoofd.
Het geschreeuw achter zijn ogen.
Zo hol.
De stem van de leegte.
Die hij verstond.
Maar zijn rug keerde het goede.
De rug toe.
Ik betreur hem.
Hij niet. Zijn hoofd is leeg.
En hij… lacht met mijn twijfels.