Hersenspinsel

Ze was vervuld van WROEGING omdat ze nooit zou behoren tot de ELITE van de maatschappij, alleen maar door haar ongeletterdheid, terwijl ze zo hield van LITERATUUR. Ze kon zo intens genieten van die logische opeenvolging van LETTERS die zich aan elkaar regen met een EVIDENTIE die niemand ooit in vraag zou stellen. Zo waren ze aan elkander verbonden en vormden ze ZINNEN als zilveren draden die alleen maar rechtdoor gingen. En toch elkaar de hand reikten op KNOOPPUNTEN, waar de essentie van de keuze in lag besloten, om richting te geven aan waar het BEGIN zich verzoende met het EINDE. In een nooit eindigend VERBOND van genot tot creëren en laten geboren worden. Met de ambitie in haar fijngevoelige poten betrad ze het WEB van woorden en kon dan alleen maar het gevoel opzuigen dat ANDEREN voor altijd hadden weten te vereeuwigen. En dan wist ze, slechts kon ze LEVEN wanneer wat nog onbeduidender was dan haarzelf, gevangen raakten in wat haar BREIN had gesponnen om hen te doden.