Ik ben een lelijk eendje
Maar eendje zonder hoop
Ik blijf een buitenbeendje
Omdat ik nooit in het rijtje loop
Zelfs werd ik zoals gekend
Op een dag een prachtige zwaan
In mijn hart bleef ik iets ongekend
En geen eend die me nu nog ziet staan
Ik word nog steeds geminacht
Want ik zwem nog steeds buiten de lijn
En wat ben je met die zwanenpracht
Als je niet eens weet hoe een eend te zijn
Like this:
Like Loading...
About Arret Facultatif
https://arretfacultatif.wordpress.com
Deze blog is geschreven in twee talen (nederlands-français), door twee opmerkelijke vriendinnen. Wij vertalen elkaar niet, noch corrigeren elkaar, maar vormen samen een complementariteit in woord en beeld. Wij willen graag met onze handen laten geboren worden daar waar u kan van genieten, onder welke vorm dan ook. Poëzie en kleine stukjes uit het leven, maar ook volsagen verzonnen verhalen, hier vindt u het allemaal!
Arrêt Facultatif 
Mooi gedicht, nog mooier idee.
PRACHTIG 😉
Bedankt! 🙂 Ik denk dat het wel nog wat zal evolueren, het is zoals lostupabove zegt: het idee is er! Ik zal wel zien of het nog groeit. 🙂
heel mooi gedaan rondom het eendje en zwaan sprookje.